Raaf theater in de krant!
Dolf Reusink schreef een prachtig artikel over ons waar we hem graag voor bedanken!
Steltlopende familie Raaf uit Winterswijk staat nooit stil
WINTERSWIJK – Hun in het bos verscholen woning oogt als een vogelnest. Vanaf deze plek fladderen ze wekelijks uit naar feesten en partijen, soms in verre oorden, waar dan ook in Europa. ‘De Ravenhorst’ prijkt op de houten gevel van de blokhut. Genoemd naar het gelijknamige kasteel dat ooit in Winterswijk stond.
Dolf Ruesink
„Wij zijn de roofridders van de Ravenhorst”, grapt Walt Raaf, alias Walter Raben (50), hoofd van het gezin en leider van de Walt Raaf Theater Family. Met echtgenote Debby (45) en de zoons Savan (19), Silas (17) en Semjon (15) trekt de eigenzinnige Achterhoekse boerenzoon naar theater- en popfestivals, carnavalsoptochten, braderieën en bedrijfsfeesten. Steltlopers zijn nieuwsgierig. Net als de raven, houden ze de mens vanuit de lucht in de gaten.
Ander perspectief
„We staan op stelten van 1.20 meter en dan zie je alles vanuit een ander perspectief”, legt Raaf uit. „Het publiek kijkt op tegen steltlopers, maar voor ons schuilt altijd een gevaar. Je moet oppassen voor kleine kinderen. Die zien ons namelijk niet en lopen zo tegen je aan.”
IJs en sneeuw vormen ook een risico. „Dan doen we sokjes om onze stelten”. Drassige gazons, brugleuningen en gaten in het wegdek dwingen tot oplettendheid. „Vorig jaar stapte ik in een rooster en ben ik lelijk ten val gekomen.”
Honger
Eigenlijk zou Raaf de boerderij van zijn grootouders en ouders overnemen. Zijn voornaam van Duitse oorsprong duidt er op. ‘Verwalten’ betekent overerven. Hoewel hij als 16-jarige wel naar de Hogere Landbouw School in Dronten ging, gruwde hij van een bestaan als agrariër. „Niks voor mij, ik had honger naar een grotere wereld.” Als punker zette hij zich tegen alles en iedereen af, speelde in bandjes als het Winterswijks Chaos Front en weigerde militaire dienst.
Raven zijn intelligent, maar ook het symbool voor rusteloos zwerven. Op de kunstacademie AKI in Enschede wist Raaf vorm te geven aan zijn leven. Hij vond zijn draai in mode en vormgeving. „Kostuums maken, altijd bezig zijn met nieuwe uitingen.” In kleuterjuf Debby vond hij een liefdespartner en geestverwant aan zijn zijde. Maar het is toch echt de man des huizes die vele uren achter de naai- en lokmachine zit.
Zigeunerkinderen
Savan, Silas en Semjon – ze dragen de namen van herdersjongens en zigeunerkinderen – zijn nog schoolgaand. Toch trekken ze steevast met hun ouders door de wijde wereld. Op hun zesde kregen ze kindersteltjes. In de schoolvakanties en weekeinden treden ze met hun ouders als ‘Raven to the origin’ op bij feesten en partijen, waar steltlopers gewenst zijn. België, Frankrijk en Duitsland vormen na Nederland het belangrijkste werkterrein. Een grote bus dient als vervoermiddel, opslagruimte en kleedkamer.
Lowlands, Zwarte Cross, straattheaterfestivals, internationale beurzen en grote carnavalsoptochten. Dat zijn de gelegenheden waar Raaf Theater komt voor een streetshow of walk-act. De uitmonstering verschilt per keer. Lucky Luke & The Daltons, Butterfly Parade, Wodan of een Braziliaans Carnaval? Alles is denkbaar. Witte wieven, vogels, paarden, draken, insecten, winterkoningen en feeën. „We vernieuwen voortdurend, want je moet niet stil willen staan.”
Bandana
Natuurlijke schoonheid is het allermooist, vinden Walt en Debby. Daarom schminken de steltlopers zich nooit. „Het maakt je gezicht zo vies”. Soms een paar glitters op het gelaat, maar nog liever een fleurige hoed, pet , pruik of bandana. Raaf Theater vertelt geen verhaal en draait geen programma af. „We houden niet van geregisseerde shows. We werken vanuit een buikgevoel. Mimiek, muziek, mooie kleding en optreden vanuit een open gevoel. Daar gaat het om.”
Over zijn fascinatie voor de raaf wil Walt niet veel kwijt. Hij verwijst slechts naar de Germaanse god Wodan – Odin in het Scandinavisch – die twee raven gebruikte als verkenners en boodschappers. Huginn (gedachte) en Muninn (geheugen) vlogen over de negen werelden van de mythologie en fluisterden hun god ’s avonds in het oor wat ze gezien en gehoord hadden. Het verklaart waarom Raaf en zijn gezin graag reizen. „Ik zie ons als de raven van Odin.”
Spirituele zelfverzorging
Op vakantie gaan ze nooit. „Als we in de zomer op een mooie plek in Frankrijk kunnen optreden, is dat al een gevoel van vakantie”, verduidelijkt Debby. „Hoewel het theater heel belangrijk is, plannen we niet veel. Leef het leven, zoals het je toekomt”, zegt Walt met een brede lach op het gezicht. „We voeden ons met de ervaringen die we overal op doen. Noem het spirituele zelfverzorging.” Walt Raaf leeft bij de gratie van de animatie. En het steltlopen zelf? „Dat stelt niets voor.”
